10 stycznia 2016, godz. 17.00 – Eugen Indjic (USA)
Eugen Indjic – laureat IV nagrody VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1970). Eugen Indjic przyszedł na świat w rodzinie Rosjanki (pianistki-amatorki) i Serba (oficera serbskiej armii). Mając 4 lata wraz z matką wyemigrował do Springfield koło Bostonu. Muzyką zainteresował się przypadkowo pod wpływem wysłuchania płyty z nagraniem Impromptu cis-moll i Poloneza As-dur Chopina. Ponieważ zapragnął zagrać te utwory, mając osiem lat rozpoczął systematyczną naukę fortepianu pod kierunkiem Gruzinki Lubow Stephani. Po dwóch latach nauczycielka przedstawiła go Aleksandrowi Borowskiemu, który został jego mistrzem fortepianu na następne pięć lat (1959–64). Studia pianistyczne odbył w Juilliard School of Music w Nowym Jorku, ucząc się pod kierunkiem Mieczysława Münza (1965–68) oraz asystentki Rosiny Lhevinne, Lee Thompson. Równolegle studiował w Harvard University (1965–69) u Lorina Bermana i Leona Kirchnera (teoria muzyki, kompozycja). W 1968 roku nawiązał kontakt z Arturem Rubinsteinem, u którego pobierał prywatne konsultacje w Nowym Jorku lub Paryżu przez ponad dziesięć lat. W latach 1965–72 Indjic urlopy spędzał na lekcjach u Nadii Boulanger w Paryżu oraz u Clifforda Curzona w Fontainebleau. Przed wyjazdem na Konkurs Chopinowski do Warszawy w 1970 roku, przez kilka miesięcy pracował z Witoldem Małcużyńskim na Majorce i Konstantym Schmaelingiem w Paryżu.
Pianista jest laureatem trzech międzynarodowych konkursów pianistycznych: IV nagroda w Warszawie (Konkurs Chopinowski, 1970), III nagroda w Leeds (1972) i II nagroda w Tel Awiwie (im. Artura Rubinsteina, 1974).
Po raz pierwszy Indjic wystąpił publicznie w wieku niespełna dziesięciu lat – z orkiestrą szkolną w Springfield wykonał Koncert fortepianowy d-moll Mozarta. Mając lat jedenaście grał już Campanellę i XII Rapsodię węgierską Liszta, a dwa lata później wykonał wraz z Washington National Symphony Orchestra Koncert fortepianowy Es-dur Liszta (1959). W wieku 14 lat, z wymienioną orkiestrą, pierwszy raz w życiu zagrał II Koncert fortepianowy B-dur Brahmsa. Ten sam utwór przedstawił powtórnie w 1965 roku, wykonując go z Boston Symphony Orchestra pod dyrekcją Ericha Leinsdorfa – był wówczas najmłodszym solistą tej sławnej orkiestry!
W latach 1961–69 Arthur Fiedler każdego sezonu zapraszał młodocianego pianistę do udziału w letnim festiwalu w Tanglewood (z orkiestrą Boston Pops). Pierwsze tournée artystyczne (13 koncertów) Indjic odbył w Danii (1963) wspólnie z profesorem Aleksandrem Borowskim.
Artysta koncertował we wszystkich państwach europejskich (do tej pory poza Bułgarią i Węgrami), Ameryce Północnej i Środkowej, Afryce oraz krajach Bliskiego i Dalekiego Wschodu. W Polsce Indjic jest częstym i lubianym gościem. Krytycy muzyczni podkreślają jego wielki talent, dzięki któremu „Chopina gra jak Polak, Débussy’ego jak Francuz, a Prokofiewa jak Rosjanin.”
Pianista dokonał wielu nagrań dla firm fonograficznych: Polskie Nagrania „Muza”, Columbia, RCA Victor, Claves, Calliopé, na których utrwalił dzieła Chopina (koncerty fortepianowe, 4 ballady, wszystkie mazurki, Sonatę b-moll, Sonatę h-moll, Berceuse, Fantazję f-moll), Débussy’ego, Schumanna, Prokofiewa oraz Beethovena i Saint-Saënsa (na fortepianie Rachmaninowa w studiu RCA Victor).
Eugen Indjic był jurorem międzynarodowych konkursów pianistycznych w Warszawie (Konkurs Chopinowski 2000), Lizbonie, Tel Awiwie i Monte Carlo. Prowadzi letnie kursy mistrzowskie w Paryżu, Japonii i Stanach Zjednoczonych.
W 2014 roku Eugen Indjic wystąpił podczas festiwalu „Chopin i jego Europa".
Stanisław Dybowski
(źródło: nifc.pl)
